O górach... Zdjęcia by Małg :-)

Ten bieszczadzki wpis Ewy obudził we mnie dawne tęsknoty…

I ogromny żal… Że nie mam zbyt  wielu zdjęć z moich górskich wypraw… Bo jakoś dawniej aparat fotograficzny nie był dla mnie stałym elementem ekwipunku ;-)

Wszystkie zdjęcia (B&W), które tu dziś zamieszczam (za uprzejmą zgodą autorki) są dziełem Małgosi... 

Pewnej Dziewczyny z Pomorza :-) Z którą niedawno, przy kawie i malinowych muffinach (homemade!), gawędziłyśmy przyjemnie o tym i o owym... Również o górach :-) Bo ze wszystkich mi znajomych Dziewczyn chyba właśnie M. kocha góry najmocniej… Dlatego też pozwalam sobie (za Jej zgodą) odesłać Was jeszcze do Jej jednego, bardzo przeze mnie lubianego, zdjęcia z Tatr (na którym zresztą prezentuję się autorka). 

Zdjęcia powstały w Tatrach Zachodnich... Lata świetlne temu ;-) 

Podczas jednej z górskich, samotnych (sic!) wypraw Małgosi…

Kto ma ochotę na jeszcze więcej – zapraszam tu!

No więc jakoś mi tak smutno się zrobiło, że te góry tak daleko teraz…

Stąd ten dzisiejszy post.

No bo jak ktoś wychowa się w Domu z widokiem na góry…*

Przez długi czas za górami wcale nie tęskniłam. Wcale a wcale… Tak jakbym nasyciła się nimi na zapas… Może też dlatego, że to Bałtyk jest moją największą miłością! Jasna sprawa, wszak pisze to niegdyś specjalistka od miłości na odległość, hehe ;-)

Ale też mówiąc o ‘moich górach’ muszę zachować umiar i proporcje – bo ja górę ‘liżę’ ledwie… Ja ich wcale nie zdobywam! Nie wspinam się i nie ‘kolekcjonuję’ wierchów.  Ja z tych wędrujących… Tak po prostu :-) Dla przyjemności…

Wyłącznie!

I dla towarzystwa. Bo sama wspinać po górach się nie odważyłam nigdy!

Ale się nawędrowałam trochę…

W latach szkolnych góry miałam na wyciagnięcie ręki. I zimą, i latem… Zimą wagarowałam na nartach ;-) Serio! Latem wystarczyło zrobić mały spacer i już było się na szlaku! Fajnie, prawda? W góry jeździło się na weekend, na wakacje, na ferie zimowe…

Teraz coraz częściej myślę o górach w kontekście Dziecka.

Bo bardzo bym chciała M. miłości do gór nauczyć!

Bo – tak jak napisałam u Ewy – góry pięknie rzeźbią charakter…

A również (a może głównie) po to podróżujemy, prawda? Nie tylko dla pięknych widoków…

W każdym razie góry uczą dyscypliny i odpowiedzialności, moim zdaniem… Pokory i dystansu. I tego, że nie ma łatwych wygranych… A może po prostu takie łatwe wygrane po zejściu z męczącego, górskiego szlaku już tak nie cieszą? Może…

I góry w nas bardziej zostają… Zostawiają trwałe ślady na charakterze :-)

Góry budzą mój podziw i zachwyt… Ale też strach, bo od lat walczę z lękiem wysokości… I jest coraz gorzej, niestety… Pewne szlaki są dla mnie po prostu już nieosiągalne – wyżej w Tatrach psychicznie wysiadam… Nie mogę nawet oglądać filmów kręconych wysoko w górach - natychmiast mam zawroty głowy :-( A z wiekiem lęk wysokości się nasila i nie wiem, czy można go jakoś wyeliminować… I to na przykład jest mój dramat.

Pomyślałam, że o mojej miłości do Bałtyku piszę tu często… A gór nie ma tu wcale… Może (musi) się to zmienić! 

Jest kilka takich bardzo szczególnych dla mnie miejsc wysoko w górach… Może kiedyś o nich napiszę… Mam i swoje Tatry, i swoje Beskidy, i swoje Bieszczady…

Może kiedyś tu o nich opowiem.

W najbliższych planach mamy Sudety – razem z M. i z Tatusiem M.

Z którym zawsze się kłócę o to, kto dalej, kto wyżej, kto więcej w tych górach przewędrował ;-)

Podobno On ;-)

No, niech Mu będzie!

Myślę, że wiele fajnych szlaków jeszcze przed nami…

Póki co, spacerujemy głównie po Nizinie Mazowieckiej ;-) a górskie nosidło wypróbowaliśmy zaledwie raz!

Ale idą zmiany!!!

A moja ulubione 'górska' piosenka to ta…

Jak nie znoszę tych wszystkich etno wycieczek AMJ, tych jej muzycznych podróży do Lizbony i w okolice, a od tekstów Marcina Kydryńskiego moje uszy więdną (czy to brak pokory, czy dystansu sprawił, że teksty Iłłakowiczówny czy Poniedzielskiego zamieniła na ‘wyroby wierszopodobne’ MK?) , tak ‘tematy słowiańskie’ wychodzą Jej zjawiskowo… I brzmią tak prawdziwie… Dlatego po ‘Bosą’ sięgam bardzo często… I udaję, że o najnowszych muzycznych dokonaniach AMJ&Co nie słyszałam ;-) Sięgam więc po ‘Bosą’ i po ‘Szeptem’ :-) Bo ‘Czas rozpalić piec’ w interpretacji młodziutkiej AMJ nieodmiennie mnie wzrusza i zachwyca! Ale o tym innym razem...

W każdym razie 'Bukowiny' słucham często… Ostatnio nawet częściej ;-) Zawsze, kiedy do gór mi tęskno… Jak dzisiaj na przykład!
I jakie cudowne jest to długie intro Możdżera...

***

Małgosiu, bardzo pięknie Ci dziękuję za możliwość wykorzystania Twoich cudownych zdjęć do zilustrowania dzisiejszego wpisu... W życiu bym takich sama nie zrobiła!!! Zatem DZIĘKUJĘ :-)

No i wiesz, może kiedyś razem się wybierzemy... 

Z M. i z K. 

Co Ty na to?

Dwie Mamy i dwóch Królewiczów w lektykach :-)

PS A jutro będzie o pierwszym polowaniu na kasztany :-) I dialogi będą! I dwa słowa o Panu Maluśkiewiczu :-)

PS 2 Bo teraz idę opłakiwać moją ulubioną lampkę nocną, którą M. potraktował dziś rano 'z buta' - dosłownie!!! I straciła swój dawny urok (czyt.: wylądowała w koszu na śmieci) :-(((

*)…to później widzi je, wychodząc Kruczą w stronę Brackiej ;-) Za każdym razem mam podobne złudzenie - że widzę góry na horyzoncie… Za każdym razem, kiedy tamtędy idę! Tak się po prostu w szybie załamuje odbicie któregoś z budynków :-)