O szkolnych mundurkach i historia z tytą :-)

Liczę i liczę, ale nie chce być inaczej – 24 (sic!) lata temu, 1 września, zjawiłam się na progu Szkoły Podstawowej nr 8 przy pięknej ulicy Broniewskiego :-) ubrana w granatową, plisowaną spódniczkę, białą koszulę z kołnierzem, białe podkolanówki i granatowe sandałki. Z warkoczykiem, ma się rozumieć...
I z ogromną ‘tytą’ w dłoni…
I ta tyta właśnie wyróżniała mnie z tłumu równie odświętnie ubranych pierwszoklasistów…

Z tytą historia była taka, że wręczył mi ją w ostatni dzień wakacji Wuj Krzysztof, którego córka (dziś mama Zosi i Tosi) szła do szkoły rok przede mną i – śląskim zwyczajem (bo rzecz miała miejsce w Gliwicach) – do tej szkoły poszła ‘uzbrojona’ w pełną łakoci kartonową tytę.
Podobną więc wuj przygotował dla mnie…
Przepiękną!
Przecudną - wielką, tekturową, ręcznie malowaną… Wuj wyciął z papieru i ponaklejał na nią kolorowe motyle – ach, pamiętam ją dokładnie!
Tyta została wypełniona słodyczami i tak zaopatrzona ruszyłam na powitanie szkoły!

Ale o tytach w moim Rodzinnym Mieście nikt nie słyszał ;-)
Pamiętam więc głównie swoje zdziwienie, że tylko ja jedna z taką tytą paraduję…
Na szczęście ktoś z towarzyszącej mi tego dnia delegacji rodzinnej okazał się na tyle przytomny, żeby tytę zabrać zanim wejdę na salę gimnastyczną ;-) Jednak pamiętam, że przez całą akademię zastanawiałam się, o co właściwie z tą tytą chodziło…

Cukierkami z tyty objadłyśmy się już po akademii – z Beatą i Agnieszką ;-)
Bardzo mi jej zazdrościły, hehe!

Dzisiaj zwyczaj tytek, czyli ‘szkolnych rogów obfitości’, zaczyna być powszechny w całym kraju… Choć przyznam, że dziś w Warszawie nie natknęłam się na ani jednego pierwszoklasistę z tytą w dłoni :-( Może w innych regionach Polski jest inaczej?
W każdym razie w sklepach je już widuję!
Są też bardzo popularne za granicą, zwłaszcza w krajach niemieckojęzycznych…

M. do szkoły pójdzie już za cztery lata.
No pewnie, że z tytą :-)
Taką ręcznie malowaną! Z motylami!!!

W każdym razie każdego roku pierwszego dnia września zawsze ciepło myślę o moim Wuju z Gliwic ;-), o Beacie i Agnieszce – moich pierwszych szkolnych koleżankach, o Sawce, z którą usiadłam w ławce pierwszego dnia i tak już zostało, o pani Wiesi, która była naszą pierwszą wychowawczynią, o wszystkich uczniach z I c, o kilku znakomitych pedagogach - moich prawdziwych Mistrzach i Drogowskazach, i o Tobie, droga E. :-)
Aż nie chce mi się wierzyć, że znamy się już tyyyle lat!
Pamiętam z tej szkolnej akademii Twoją rudą czuprynę, wiesz?
:-)

A na zdjęciu Zosia :-)
W szkolnym mundurku pierwszoklasistki. Zdjęcie zeszłoroczne ;-)

Ach, no starzeję się chyba, bo bardzo mi się dziś mundurki podobają… I ta biel z granatem wzrusza…

Ale piosenka będzie trochę nie w klimacie szkolnej akademii, ale pamiętam, że mając lat 12 chyba toczyłam z własną Mamą boje o T-shirt z Bon Jovi na 1 września ;-) Niech więc będzie!

A później to już Floydów się słuchało, lekceważąc wszelkie szkolne akademie, hehe!

Szczęśliwego nowego roku szkolnego!!!

PS A dla niedowiarków coś z Wiki: http://pl.wikipedia.org/wiki/Tyta