I stało się!!!

No i stało się!

M. poszedł!!!

Przed siebie…

Rzecz miała miejsce w Ogrodzie Krasińskich.

Za świadków mamy H. i Jej Mamę (przemiłe spotkanie po przeszło dwóch tygodniach dłuuugiego nie-widzenia-się) ;-)

A także Franka - miniaturowego pieska ;-) oraz jego sympatyczną właścicielkę wraz z dwiema córeczkami…

M. ruszył do Franka właśnie!

Bo z Frankiem chciał się bawić. I prowadzić go na cieniusieńskiej, czerwonej smyczce…

I Frankowi chciał zjeść parę psich dropsów typu Frolic ;-)

No i poszedł.

Ruszył!

Mój syn zrobił swoje pierwsze, bardzo samodzielne kroki.

Zupełnie nieprzypadkowe…

Bo przypadkowo to już parę postawił wcześniej…

Ale te dziś były celowe. Zamierzone. W pełni świadome.

Poza tym dzięki H. przekonał się do chodzenia prowadzony za rączkę… Bo średnio za tym przepadał. Wolał chodzić sam, opierając się o meble, ławki, wózek, szczebelki, itp.

A teraz chętnie idzie prowadzony za rączkę. Brawo!!!

***

To dzisiaj. A w Radziejowicach M. spędził błogi, leniwy czas z nami…
Upalne dni mijały nam trochę na tarasie w cieniu sosenek, trochę w zdecydowanie chłodniejszych wnętrzach naszej leśnej chatki…
Odkryciem stały się szyszki ;-)
I arbuz, który wyjątkowo zasmakował M.
Hitem była także moskitiera na wózek naprędce zaaranżowana z muślinowej firany ;-)
Komary dawały nam w kość, niestety…
Choć M. dość łaskawie oszczędziły!
Moje nogi – hmm, lepiej pominąć temat milczeniem – wyglądają dość rozkosznie nosząc ślady dziesiątek ugryzień ;-)
Musiałam wyglądać całkiem zabawnie w swoich letnich sukienkach – krótkich, czarnych – podczas wieczornych koncertów… Nogi wiejskiej dziewczyny ;-) całe w bąblach, hihi!
Bo wieczorami nosiłam swoje dawno nie noszone, dawno nie widziane ;-) sukienki – ach, koncerty były naprawdę znakomite!!! Ale o nich może troszkę później…

Bo chciałam jeszcze napisać o M. parę słów…

Że ostatnimi dniami w wielkim skupieniu przyglądał się moim oczom – bardzo mnie to wzruszało aż do dziś – bo postanowił zapolować na moje rzęsy ;-) i to bardzo bolało!!!

I jeszcze że czyta książki. Namiętnie. Ale co ciekawe, bierze z półki taką dorosłą, bez żadnych obrazków, i kartkuje, kartkuje, kartkuje… Strona po stronie, przygląda się literkom – chyba je lubi! Żadne tam boardbooki – to dobre dla dzieciaków ;-) M. sięga po całkiem poważne tytuły i „czyta”. Ale z jakim skupieniem nabożnym, z jaką miną!!! Do głowy człowiekowi by nie przyszło, że Dziecko czytać jeszcze nie potrafi…

I polubił swój nowy kubeczek. Niebieski. Bo ciężko było odzwyczaić się od tego czerwonego (na zdjęciu), z miękkim ustnikiem… Ten nowy ma twardy ustnik i myślę, że pomoże M. opanować trudną sztukę picia z normalnego kubka… Bez żadnych tam dzióbków. Bo to też dobre dla dzieciaków ;-)

Takie tam okruszki, zapiski z naszej codzienności…
Jutro ponoć znów upały. Ufffff...