Lazy Hazy Afternoon

Już w Domu, czyli powrót do przeszłości ;-)

Bo tam dużo słońca, przebiśniegi i krokusy, i przedpołudniowa kawa na tarasie, a tu brr…

I biało na dodatek...

Groźny pomruk zimy.

Ostatni, miejmy nadzieję…

Kilka zdjęć z drogi.

Tam.

Z powrotnej zdjęć brak, bo wracaliśmy późno w nocy i właściwie tylko umocniłam swoje przekonanie o wyższości podróży koleją nad samochodem :-)

Przynajmniej na tej mojej trasie.

I wagonem IC ;-)

Samochodem wracamy zawsze dłużej.

I zdecydowanie mniej wygodnie, bo choćby nie wiem jak obszerny był samochód, nie uświadczysz w nim luksusu prostowania nóg na sąsiednim fotelu, wyciągnięcia ramion w górę i krążenia po długim korytarzu ;-)

Zdecydowanie lepiej też czyta się w pociągu (jeśli M. zechce się zdrzemnąć na minut kilka, haha)…

I o ileż bezpieczniejsza taka podróż.

Naturalnie i samochód ma swoje dobre strony –  żadne dworce w perspektywie,  żadna bieganina po peronach… Nikt na nas nie kicha z sąsiedniego przedziału ;-) No i ten Joshua Redman sączący się cicho z głośników w przytulnym, ciepłym wnętrzu naszego auta…

Jednak z Dzieckiem wolę podróżować koleją.

Ale wyłącznie w wygodnych wagonach IC :-) I wyłącznie Centralną Magistralą :-)

I w specjalnym przedziale dla rodzin z dziećmi.

Pluszowa wykładzina, wygodne lotnicze (cztery w przedziale) fotele, pasy, którymi można przepiąć Dziecko lub fotelik, porządny przewijak, zamek wewnętrzny i mnóstwo miejsca na wózek na przykład…

Pytajcie o takie specjalne przedziały – wiem, że nie są dołączane do wszystkich składów, ale na wszystkich ważniejszych trasach jeżdżą na pewno!

M. podróżuje ze mną pociągami od drugiego miesiąca i chwalę sobie ten rodzaj komunikacji.

Bardzo.
Samochodem na dłuższe trasy staramy się jeździć w nocy, tak żeby spał, a tutaj nie ma różnicy!

Poza tym nie wyobrażam sobie podróży samochodem z niemowlęciem, kiedy samemu się kieruje a Dziecko jedzie z tyłu samo. Obłęd...

Pociągami M. jest zauroczony.

Zaciekawiony wygląda przez szyby. Podziwia krajobrazy i dworce, które mijamy po drodze. Zaczepia podróżnych. Zwiedza cały skład pociągu – ze szczególnym uwzględnieniem wagonu restauracyjnego (łakomczuch!) :-)

Na krótkie chwile udaje mi się Go zatrzymać w przedziale – wtedy fajną zabawą okazuje się układanie puzzli (szczęście, ze w końcu je wrzuciłam do walizki) albo rysowanie.

Albo oglądanie książeczki (o tematyce kolejowej oczywiscie, czyli Thomas&Friends)!

Można też coś przekąsić. Można zdrzemnąć się przez chwilkę :-) Można po raz dwieście pięćdziesiąty szósty otworzyć walizkę Mamy!

A po kilku godzinach takiej podróży rzucić się w stęsknione ramiona Babci!

***

Pan Księżyc w kuchennym oknie ciut po szóstej a zaraz potem piękny świt daje nadzieję na dobry dzień…

W dodatku słyszę wróbli świergot na naszym balkonie!!!

Wczoraj rozpakowywanie walizek, kartonów pełnych smakołyków i przetworów (konfitury z pigwy, z wiśni, z żółtych renklod oraz z dyni, marynowane grzybki, papryka w zalewie, słodziutka ćwikła, kiszona kapusta i słoiki lecza – czyli dalszy ciąg oczekiwania na wiosnę!). Poza tym wymiana szafy M. na bardziej już wiosenną, mierzenie nowych ubranek i nakryć głowy na lato! 

Porządki.
Plany.

Potem krótka wizyta u Babci B.

I u ulubionego wujka T.

Parę godzin szczęścia i bezkarnego zajadanie się świeżutką macą :-) Zabawa w akuku i kryjówki w szafie :-)

I najlepsza na świecie kremówka. Mniammm...

A ja walczę z katarem…

Póki co, bez większych rezultatów :-(

Ale zaraz ruszamy na spacer – może zgubię katar gdzieś po drodze?