Spacerkiem... I legenda o Złotej Kaczce. I coś o krokusach :-)

Mały spacer po warszawskich ulicach…

Na przekór niesprzyjającej aurze…

Bardzo lubię ten widok... To okno. Często przy nim przesiaduję. Przesiadywałam. Jedna z fajniej umiejscowionych kawiarni w Śródmieściu. I pyszny żółw na sojowym - mój jedyny kaprys w czasie ciąży ;-) Lubiłam czekać na Tatusia M. właśnie przy tym oknie, z dwoma kubkami kawy - stąd mogłam zobaczyć jak wychodzi z pracy i podbiega w moją stronę... Lubiłam tam czekać już z M. Najpierw po jednej, potem po drugiej stronie brzucha... Teraz Tatuś M. pracuje w innym, równie zresztą malowniczy miejscu... I również tam nieopodal mamy kawiarenkę, w której można na siebie czekać :-)

I Hoża.

Sentyment mam do tej ulicy z jednego powodu.

Blisko rogu z Kruczą znajduje się Odeon. Mała, kameralna księgarnia. Pełna rozmaitych książek. Oraz nut. Kiedyś w drugiej jej części znajdował się sklep z płytami. Ze znakomita muzyką.

Uwielbialiśmy tam zaglądać z Tatusiem M. jeszcze w studenckich czasach.

Przesiadywaliśmy przy odsłuchu i jeśli nam zostało coś w portfelach po wizycie w Słodkim ;-) (wycieczka Mokotowską przed nami – obiecuję wczesną wiosną przeprowadzić Was moim szlakiem po Śródmieściu Południowym z Mokotowską na czele!) kupowaliśmy jakąś płytę legendarnej wytwórni Winter &Winter. Płytę cacko. Bo płyty W&W to zarówno muzyczny, jak i edytorski rarytas… Pięknie pakowane w tekturowe, charakterystyczne pudełka z przecudną książeczką… Muzyka z pogranicza klasyki i jazzu. Wyjątkowa. W swoim rodzaju jedyna.

Idąc Hożą zawsze słyszę którąś z tych płyt…

Tym razem w Odeonie upolowaliśmy coś dla M.

Zresztą nie tylko dla M.

Poczytamy przecież razem ;-) I to z największą przyjemnością... Również dlatego, że współautorem Esterhazy'ego jest Hans Magnus Enzensberger - którego ogromnie cenię i lubię.

***

A potem wycieczka w pewno miejsce niezwykłe.

Okólnik i skwer Wodiczki na tyłach Akademii Muzycznej.

Bardzo moje miejsce.

Również zimą.

Ale zdecydowanie bardziej wiosną, jesienią i latem ;-) Ze zrozumiałych względów

Kiedyś trochę miejsce może zapyziałe, za to dzisiaj wypiękniało wprost niesłychanie!

Uwielbiałam przychodzić tam jesienią i wiosną z maleńkim jeszcze M. w wózeczku :-)

W październiku, kwietniu, maju przy pootwieranych oknach konserwatorium można posłuchać tych wszystkich prób i ćwiczeń… Waltornie, fortepiany, skrzypce i klarnety… Uwielbiam… Takie czary.

Dokładnie taka atmosfera panowała w majowe popołudnia przed moją szkołą muzyczną… W moim pięknym Mieście.

Uwielbiałam wylegiwać się na wielkich cokołach pod ogromnymi, starymi drzewami kwitnących magnolii i nasłuchiwać gry kolegów… Moje magiczne, czarowne miejsce…

W Warszawie podobną rolę pełni właśnie ów skwer. Na tyłach hałaśliwego Nowego Światu.

Mój Okólnik.

I przepiękny Pałac Ostrogskich.

W którym obecnie mieści się niesamowite, ultranowoczesne Muzeum Chopina.

Bardzo kameralne.

Bardzo niezwykłe.

Nie sposób opisać tych wszystkich, towarzyszących zwiedzaniu wrażeń. Również jeśli chodzi o sam projekt i jego realizację.

Świetne miejsce także dla rodziców z dziećmi.

Bo twórcy muzeum pomyśleli również o najmłodszych – nie tylko przegotowali świetną salę dla maluchów, ale też we wszystkich pozostałych pomieszczeniach dzieci mogą poczuć się bardzo swobodnie! W każdym razie M. był zachwycony!

Duszę cieszy, że Pałac Ostrogskich tak wypiękniał…

Zatem kilka migawek z wycieczki z Okólnika… M. zasnął w wózku, zima rozszalała się na dobre, a skwer Wodiczki przemierzał czarny pudel w różowym wdzianku…

Fragment Pałacu Ostrogskich, śpiący w wózku M. i nuty na murze przed Konserwatorium. I niedomknięty obiektyw, przez który przypadkowo pstryknęłam takie zdjęcie (poniżej po prawej) ;-)

A zdjęcia z samego muzeum – jutro! Albo jeszcze za chwilę... Nie dam już rady ich wrzucić tu dzisiaj...
Za to jeśli ktoś ma ochotę niechaj zajrzy tutaj - z Pałacem Ostrogskich związana jest jedna z najpiękniejszych legend warszawskich, ta o Złotej Kaczce

Miłego, pięknego dnia!!!
Tu, gdzie jestem, słońce świeci nieprzytomnie... Trzeci już dzień!
Popijam kawę na tarasie...
W ogrodzie krokusy (powoli, powoli wydostają się na drugą stronę...) i parę kępek przebiśniegów!
A mój Syn biega jak szalony między jabłonkami (nie, nie kwitną jeszcze!) :-)
Dobry czas...
Dobry dzień...

I to słońce, za którym tak bardzo tęskniłam...