5/24 * O przegapieniach...

Zadanie nr 5 z mojego kalendarza adwentowego - napisać list do... dawno niewidzianego Przyjaciela/Przyjaciółki.
Zamiast listu do Świętego Mikołaja ;-)
List do Kogoś, kto jakoś tak nam umknął po drodze...
I Kogo nam jednak brak...

Uwielbiam pewną scenę z mojego ukochanego, jednego z najważniejszych dla mnie filmów... Mam na myśli 'Before Sunset' R.Linklatera... Z wielu, wielu powodów tak mi bliski jest ten film... Znacie w ogóle? To film o przegapieniu. O stracie... Przynajmniej tak zawsze go 'czytałam'. Dziś coraz częściej myślę, że to wspaniała historia złudzenia. Jednak. Oraz spełnionej - właśnie poprzez niespełnienie - miłości...
Ta jedna scena na Sekwanie - kiedy Celine mówi J. o własnej obsesji na punkcie szczegółów. O tym, że nie sposób zapomnieć o kimś, kto był nam bliski choćby przez moment... O tym, że nie da się, po prostu nie da, zastąpić jednej osoby żadną inną. What is lost - is lost... Że czasem przez długie lata nie można się pozbierać po urwaniu się (o urwanie mi właśnie chodzi, nie o zerwanie czy zakończenie) jakiejś bliższej relacji.  Nawet gdyby ta nasza znajomość trwała przysłowiowy kwadrans wieki temu... Bo to o bliskość tu chodzi i porozumienie... Za takimi osobami się tęskni. Już zawsze... Chyba z tego właśnie powodu, z lęku przed stratą i ze świadomości bólu, jaki ona niesie, niektórzy nie potrafią się potem mocno angażować... Są ostrożniejsi... Czy mówię też o sobie? Hmmm... Może trochę tak... Czasem tyle emocji, tyle nadziei, tyle siebie Komuś się podaruje, ze potem nie starcza dla innych... Może nawet dla tych, którzy zasługują na więcej. Sama nie wiem...

Ten fragment, w którym C. mówi, że tak bardzo jej brakuje nawet tych najbardziej przyziemnych detali i drobiazgów typowych dla Kogoś, z kim nam już nie po drodze... Przecież każda taka osoba składa się z miliona szczegółów właśnie... Które zapamiętujemy, które nas wzruszają i do których tak bardzo się potem tęskni... Już zawsze.
Kiedyś nie miałam o tym pojęcia...

Ech, zawsze chciałam tu napisać o TYM właśnie filmie... Dla mnie szczególnym. Podobnie jak jego pierwsza część - kręcona w Wiedniu (tym większa więc moja słabość do tego filmu, bo Wiedeń to po trosze moje miasto). Każdą z części oglądałam w jakimś ważnym, może nawet przełomowym, momencie swojego życia i za każdym razem angażowałam się w życiowe (i sercowe) rozterki bohaterów ;-) Zawsze ich tak bardzo rozumiałam :-)
I - co tu dużo mówić - każdą część obejrzałam po kilka razy... W w wielu kwestiach słysząc samą siebie oraz własne myśli.
Ech, no nie jest to oczywiście 'Obywatel Kane', ale co mi tam ;-) Jako że zadanie domowe z Wellesa i Bergmana mam solidnie odrobione, hahaha, więc nie będę się tutaj szczególnie krygować ;-)

No nic, to tyle psychoterapii na dziś  ;-)

W każdym razie list wysłałam...
I poczułam niesłychaną ulgę.

Porzucone wątki i przegapienia... Trochę ich było w moim życiu. I każdego w jakiś sposób żałuję. I jak się okazuje - nawet po latach żadnego z tych 'braków' nie potrafię niczym zastąpić. Więc sobie czasem myślę, że póki braki odwracalne - warto napisać list. Zadzwonić. Spróbować.

Jedną taka Przyjaźń, największą z możliwych, odzyskałam. I to nie ja ten list wysłałam... Ja go otrzymałam. Bo to A. do mnie napisała... Parę dobrych lat temu. W tym roku Jej obiecałam, że zrobię tak samo... Że teraz ja napiszę do Kogoś, kto kiedyś był mi bardzo bliski. I tak też zrobiłam.

'Przegapienia' Luisa Sepúlvedy - tak a'propos - znacie tę książkę? Bardzo polecam... O przegapieniach właśnie. I jeszcze jeden tytuł - 'Pocieszenie' Anny Gavaldy. Trochę lżejszy. Można czytać pod choinką! To tak w kontynuacji poprzedniego, książkowego wpisu :-)
Btw, bardzo lubię AG - sposób, w jaki pisze. Taki niepretensjonalny. We Francji jest bardzo popularna, z tego, co wiem...

Jeśli w Waszym tegorocznym kalendarzu nie znajdzie się już wolna szufladka na takie zadanie - na taki list czy telefon - to może spróbujecie za rok? Bo to dobry termin ten Adwent...

PS Ostatnio powiedziałam Komuś w któryś z moich gorszych dni, że jeśliby życie przyrównać do notesu, to w moim brakuje chyba tej gumki z moleskina ;-) Bo wciąż mi się coś z tego notesu wysypuje - stare notatki, wizytówki, karteluszki... I sama nie wiem, czy to dobrze, czy to źle...

PS#2 Kiedy skończyłam pisać ten tekst, zajrzałam do Olgi... I oniemiałam! Znowu nam po drodze, znowu zbieżnie :-) Czysty przypadek albo to od tego deszczu ;-)

No i piosenka oczywiście! Odrobinę nieświąteczna ;-) ale za to bardzo adekwatna! Bo za moim oknem jakieś kompletne nieporozumienie...



Zresztą czy ja wiem, czy ona taka nieświąteczna? Jak sądzicie? Zdecydowałam się na nią tak trochę w związku z updatem do poprzedniego wpisu :-)
Powiem Wam szczerze, że przy takiej aurze ciężko mi wybierać repertuar ostatnio...

PS#3 Zdjęcia słabiutkie, bo pstryknięte 'małpką' wczoraj. Ale musiały być. Obiecałam Dzieciom ;-) To recyklingowe lampiony z niedzieli. Ze słoików. I jeden mój, autorski :-) Lampionów będzie więcej, na lepszych zdjęciach :-)

A jutro napiszę coś o filmie, który wczoraj obejrzałam...