Lazy Hazy Afternoon

Nowy Rok.

Wieczór z Hanią i jej rodzicami. Przemiło.

Viva Mexico na talerzach.

W kieliszkach mocno wytrawny szampan i tequilla sunrise, a jakże!

I dzieci.

Hania świętowała z nami niemal do dziesiątej, podczas gdy M. padł tuż po siódmej wykończony wspólną zabawą. A działo się – M. woził Hanię po całym mieszkaniu swoim odjazdowym autkiem, nie zwalniając ani trochę na zakrętach ;-) Piski, okrzyki radości, szaleństwo, gonitwy! M. zasnął więc w mig.

Jednak chwilę przed północą obudziły go salwy i wystrzały i postanowił resztę wieczoru spędzić w gronie dorosłych ;-)

Obudził się na dobre. Wyspany. Ożywiony. W znakomitym humorze.

Ruszył biegiem z pingwinem na kiju, układał klocki, skakał po sofie… Za nic nie dał się położyć z powrotem do łóżeczka.

Zasnął dopiero przed trzecią.

Razem z nami.

Hania tymczasem całą noc przespała niewzruszona odgłosami Powstania Warszawskiego za oknem ;-)

Taki wieczór. Taka noc.

Czworo ludzi wpatrzonych w taniec fajerwerków za oknami…

I życzenia. Najserdeczniejsze.

I zachwycone Dziecko z noskiem przyklejonym do szyby.

I ani jednego zdjęcia.

I dobrze.

Bo czasami fajnie kiedy pomiędzy okiem a światem nic. Zupełnie nic.

A potem śniadanie noworoczne. I Filharmonicy Wiedeńscy do kawy – obowiązkowo…

I dalszy ciąg harców i szaleństw. Dzieci. Takie duże już…

Wspominaliśmy te nasze pierwsze spotkania. Słoneczne kawiarnie i dwa maleństwa w wózkach. Nieświadome swojego towarzystwa, zupełnie sobą niezainteresowane. I ten moment, kiedy się zauważyły. Zaczęły rozpoznawać. I wspólny czas. Wiele go było. Wspólne wakacje. Do powtórzenia. Już niedługo. I tyle planów. Do zrealizowania…

Kawa. I Weihnachts Oratorium J.S. Bacha. Smakuje teraz wybornie. Jak poświąteczny piernik…

I Elvis Costello. Bo nic innego nie kojarzy mi się tak z Nowym Rokiem jak właśnie jego płyta North. Pamiętam, że słuchałam jej w któryś noworoczny poranek dobrych kilka lat temu… Wpatrzona w ciszę pokrytego dziewiczo białym śniegiem ogrodu. I to był jakiś początek. Pamiętam, że wtedy właśnie chyba po raz pierwszy pomyślałam o Dziecku. Że cudownie byłoby zostać Mamą. A potem musieliśmy prędko szukać jakiejś czynnej kliniki weterynaryjnej, bo nasz pies paskudnie rozciął sobie łapę. I na jakiś czas zapomniałam o tej noworocznej myśli…

Sięgam po tę płytę rzadko. Bo jest w pewien sposób dla mnie wyjątkowa. Na wyjątkowy czas zarezerwowana.

Żałuję, ale nigdzie nie mogłam znaleźć You Left Me In the Dark – utworu otwierającego tę płytę. Mojego ulubionego. Ale tę piosenkę też lubię…

Szczęśliwego Nowego Roku…

Raz jeszcze.